سلامت نیوز-*عطیه میرزا امیری: شاید به چشمتان آمده که معمولاً کودکان از یک سنی نسبت به وسایل خود حساس میشوند و نمیتوانند به راحتی به بچههای دیگر بدهند که با آن بازی کند. در واقع حس مالکیت در آنها ایجاد میشود. آنها گاهی وسایلشان را به سختی به والدین و کسانی که دوستشان دارند، میدهند. علت این امر خساست بچهها در این سن و سال نیست. تنها علتش این است که در یک سنی کودک نسبت به وسایل و حتی افرادی که دارد، حس مالکیت دارد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات، این حس مالکیت یکی از ویژگیهای مهم رشد اجتماعی کودک است. حس مالکیت در همه کودکان از همان دوران کودکی و از بیست ماهگی به وجود میآید و در دو نیم سالگی به اوج خود میرسد و تا پنج سالگی هم در کودک وجود دارد. وقتی این حس در کودک شکل میگیرد، او دوست ندارد کسی با وسایلش بازی کند و حتی ممکن است بین او و کودک دیگر دعوا پیش بیاید.
این مشکل درباره بچهها تا سن ۲ ونیم، ۳ ساله شدیدتر میشود. وقتی بچهها تلاش میکنند اسباب بازیهایشان را از کودکان دیگر بگیرند، داد و فریاد راه میاندازند و حتی یکدیگر را میزنند و گاز میگیرند. در واقع وقتی این اتفاق را در کودک خودتان با بقیه همسالان و همبازیهایش دیدید بدانید که کودک وارد مرحلهای از رشد اجتماعی شده و تحت هیچ شرایطی حاضر نیست آن را با کودکی دیگر شریک شود.
گاهی اوقات کودکان بر سر این مسئله عصبانیت خودشان، دوستان و والدینشان را برمیانگیزند!. معمولاً اکثر والدین هم نمیدانند که چگونه باید با کودک خود برخورد کنند و همین مسئله باعث ایجاد جروبحث بین آنها و کودکشان میشود. آنها برخوردهای صحیحی با کودک خود ندارند و همین مسئله میتواند بر سازگاری و رشد اجتماعی کودک تاثیر منفی داشته باشد. پس رفتار درست والدین در این شرایط چیست؟
عکس العمل والدین در مقابل حس مالکیت کودکشان
برخورد صحیح والدین در برابر حس مالکیت در کودکان در هنگام بازی با همسالان بسیار مهم است چرا که آن رفتار میتواند به مهارتهای سازگاری با همسالان و رشد اجتماعی کودکان کمک فراوانی بکند. در چنین مواقعی والدین چند برخورد رایج انجام میدهند. بعضی از والدین هنگامیکه کودک آنها اسباب بازی و یا وسیلهای را در مجلس میهمانی و… از کودک دیگری میگیرد ناراحت میشوند و گمان میکنند که خانوادههای دیگر پیش خودشان میگویند که چقدر تربیت آنها پرنقص است.
یک سری دیگر از والدین خوشحالاند از اینکه کودکشان میتواند استقلال و توان نه گفتن داشته باشد. گروهی دیگر از والدین هم نسبت به این گونه رفتارها، بیتفاوت بوده و اهمیت چندانی برایشان ندارد.
برخورد صحیح چیست؟
آموزش به کودک
حواستان باشد که کودک در این سن درک صحیحی از بازیهای مشترک و اشتراک گذاشتن اسباببازی و وسایل ندارد. در نتیجه به عنوان والد باید این مسئله را به کودک آموزش دهید و با او گفتگو کنید. باید به این نکته هم توجه داشته باشید که تشویق کردن کودک میتواند بسیار مفید باشد و تاثیر زیادی بر رفتار او بگذارد. کودک را تشویق کنید که بازی گروهی انجام دهد تا رعایت نوبت در هنگام استفاده از اسباببازی را در نظر بگیرد.
مشاهده به مثابه آموزش
کودک میتواند رفتارهای مناسب را ببیند و یاد بگیرد. در واقع در بسیاری از موارد کودکان از طریق یادگیری مشاهدهای بسیاری از مسائل را یاد میگیرند. اگر والدین به عنوان بزرگتر، بخشندگی و اشتراک گذاری وسایل را انجام دهند به مرور زمان کودک با مشاهده رفتار والدین و تقلید از آنها، خودش این رفتار را نسبت به همبازیهای دیگرش انجام خواهد داد.
استفاده از وسایل مشترکی
در این دوره والدین بهتر است کودک را با بازیهای گروهی آشنا و آماده کنند. بازیهایی که در آن چند کودک برای یک هدف مشترک بازی کنند. همچنین میتوان تقسیم کار را به آنها آموزش داد تا بتوانند کاری را انجام دهند و به هدف مشترک برسند. با انجام این کارها به مرور زمان حس همکاری، رعایت نوبت و بخشندگی در کودک رشد میکند.
گفتگوی سالم با کودک
یکی دیگر از روشهای صحیح برای برخورد با حس مالکیت کودک این است که والدین با آنها گفتگو کنند. گفتگو با کودک و توضیح مسئله برای کودک میتواند مفید واقع شود. اگر کودک نسبت به اسباب بازی یا وسیلهای احساس مالکیت زیاد دارد از او بخواهید که دلیل این کارش را برای شما بگوید. این کار باعث میشود تا کودک بتواند احساسات خودش را بیان کند و همچنین والدین هم میتوانند متوجه بشوند که چه چیزی باعث میشود کودک این رفتار را از خود نشان دهد.
این حس کودک را با عدم سخاوت اشتباه نگیرید
پدر و مادر نباید به کودک فشار بیاورند یا او را به خاطر سخاوت نداشتن سرزنش کنند. وقتی کودک هنوز معنی سخاوت را نمیداند و برای آن آمادگی ندارد، پس بهتر است او را تحقیر نکنند و اعتماد به نفس کودک را از بین نبرند. والدین باید بدانند که این تعلق خاطر گذراست و همیشه در کودک آنها باقی نمیماند.
*کارشناس ارشد روانشناسی
شاید به چشمتان آمده که معمولاً کودکان از یک سنی نسبت به وسایل خود حساس میشوند و نمیتوانند به راحتی به بچههای دیگر بدهند که با آن بازی کند. در واقع حس مالکیت در آنها ایجاد میشود. آنها گاهی وسایلشان را به سختی به والدین و کسانی که دوستشان دارند، میدهند. علت این امر خساست بچهها در این سن و سال نیست. تنها علتش این است که در یک سنی کودک نسبت به وسایل و حتی افرادی که دارد، حس مالکیت دارد.
نظر شما